Mea culpa! Juristen kunnen zich helaas nog wel eens verliezen in té abstract wettelijk geleuter of vakjargon. Daarom geven wij hierbij graag eens een andersoortig kijkje in een gemiddelde werkdag van een arbeidsrechtadvocaat.
De drieste dakdekker
Er was eens een wat corpulente dakdekker. Deze dakdekker torste dermate veel extra gewicht met zich mee, dat hij zich op het werk vaak van de stellages afrolde omdat er van afklimmen nauwelijks ging. Ook had deze beste man last van “hyperhidrosis plantaris”, oftewel: zweetvoeten. Hij meende dat hij vanwege zijn zwetende stappers niet kon werken. Zijn werkgever dacht daar anders over. Net als de bedrijfsarts én zijn huisarts. Die hadden de dakdekker namelijk ook al laten weten dat hij gewoon met zweetvoeten en al kon gaan werken en dus niet ziek was. De dakdekker bleef werk weigeren. Ontslag op staande voet was onvermijdelijk. Uiteindelijk is als een klein doekje tegen het zweten toch nog een minnelijke regeling getroffen met de dakdekker.
#Metoo zaak voor het #Metoo tijdperk
Soms dienen er zich zaken aan waarbij je in eerste instantie denkt dat je door een collega in het ootje wordt genomen. Zo ook in de zaak met de werknemer die na 18 jaar dienstverband ontslag kreeg aangezegd. Altijd had hij goed gefunctioneerd. Dat was niet het probleem. Wel vond zijn werkgever het een ernstig probleem dat gebleken was dat hij in de periode van november tot en met mei regelmatig, bijna dagelijks, zittend achter zijn bureau aan het masturberen was geweest. Werknemer erkende dit direct. De (advocaten)vragen luidden: maar hoe is uw werkgever daar dan achter gekomen en waarom heeft dit dan vervolgens 7 maanden lang geduurd? Werknemer gaf aan dat zijn kamergenote na 7 maanden haar beklag pas bij werkgever had gedaan. Blijkbaar had zij het eerder niet aangedurfd aan de spreekwoordelijke bel te trekken. Overigens gaf werknemer nadrukkelijk nog aan dat zijn handvaardigheid oefeningen niets te maken hadden met zijn kamergenote. Hij was gefrustreerd geraakt door de meerdere reorganisaties binnen het bedrijf. Dat was voor hem de aanleiding voor dit gedrag. Ook deze zaak is geëindigd in een regeling om een toch wat pijnlijke gang naar de rechter te voorkomen.
Één koffie met fluim!
Een dame van 58 jaar was al 37 jaar werkzaam bij hetzelfde bedrijf. Haar nieuwe manager had echter geconstateerd dat zij onvoldoende was meegegroeid met het bedrijf en de ontwikkelingen. In dit kader had zij een voldoende beoordeling ontvangen maar met de mededeling dat zij zich wel diende te ontwikkelen omdat anders de volgende beoordeling wel eens op een onvoldoende kon uitkomen. Werkgever wilde haar hierbij vanzelfsprekend helpen. Bij mevrouw viel deze boodschap totaal verkeerd maar dat liet zij niet merken. Integendeel, plots ging zij haar manager koffie brengen. Het viel haar echter op dat haar manager deze koffie niet aanraakte en zij merkte hier over op: “waarom drink je mijn koffie niet?” De manager had echter tegen de tijd dat mevrouw hem een koffietje kwam brengen al het volledige koffie-verzadigingspunt bereikt. Uiteindelijk bedankte de manager haar voor de koffie en zij liep zoals gebruikelijk zijn weer kamer uit. Hij nam een slok koffie en realiseerde toen dat er iets vreemds was met de koffie. Hij zette het bekertje neer en keek eens goed en stak vervolgens zijn pen in de koffie. Toen hij de pen omhoog haalde ontwaarde hij een fluim van – en hier lopen de verhalen uiteen – tien of vijftien centimeter. Lang verhaal kort: de manager heeft de fluim – op aanraden van HR en de advocaat van JENS – bewaard. En dat was een goed besluit. Want nadat de rechter TNO had ingeschakeld voor DNA-onderzoek, was vast komen te staan dat de grote, stevige fluim afkomstig was van mevrouw. En haar verweer dat haar DNA wellicht in de koffie en/of andermans fluim kon zijn gekomen omdat zij de koffie had “voor geproefd” voor de manager, had TNO ook weerlegd. Beëindiging van het dienstverband volgde zonder enige vergoeding aan werkneemster.
Een schizofreen is nooit alleen
Werknemer doet melding van een overval tijdens werktijd waarbij nogal wat buit is gemaakt van de werkgever. Door de doortastendheid van werkgever bleek al heel snel dat er gaten zaten in het verhaal van de werknemer. Elementen van zijn verhaal blijken onmogelijk zo te hebben kunnen plaats vinden. Al snel werd duidelijk: dit is een opgezet plan, deze werknemer heeft zelf zijn werkgever beroofd. Ontslag op staande voet volgde dan ook. Hierna belandde de werknemer echter niet alleen bij een advocaat maar ook bij een psychiater. De laatste liet in een verklaring weten dat de werknemer aan schizofrenie leed en dat niet hij maar zijn andere persoonlijkheid de overval had gepleegd….
Veel zaken die op het bureau van een advocaat belanden komen dus nooit bij de rechter. En dat is vaak voor de betrokkenen maar beter ook.
JENS advocaten